Չկար-կար մի չանտառ ։Չանտառի չմեջտեղում երկու չմեծ չծառեր էին բնակվում։ Այդ չծառերի հետևում կար մի չխրճիթ։ Չխրճիթում ապրում էր մի չախքատ մարդ իր չկնոջ հետ։ Երեկոյան , երբ չաղքատ մարդը իր չկնոջ հետ պառկում է քնելու , ինչ-որ մեկը դուռը թակում է։ Չաղքատ մարդը բաց է անում դուռը , դռան առաջ մի չճամփորդ էր․
—Կարո՞ղ եմ Ձեր տանը գիշերել։
—Այո, իհարկե, ներս արի չճամփորդ։ Արի քեզ ծանոթացնեմ մեր չտան հետ։ Սա չխոհանոցն է, որտեղ կինս մեզ համար պատրաստում է չհամեղ չուտեստներ։ Սա չհյուրասենյակն է որտեղ ես նստում եմ և դիտում չֆուտբոլ։ Սա մեր չննջարանն է ,այնտեղ քնում ենք։
—Օ՜, ինչ գեղեցիկ և հետաքրքիր տուն է։
—Արի,եթե դեմ չես չգիրք կարդանք։
—Եկե՛ք ես դեմ չեմ։
Լույսը բացվեց և ճամփորդը գնաց իր ճանապարհով։
Հեղինակ Արման Աբրահամյան
