Այդ ոչինչը ես եմ

Արևելյան մի քաղաքում , ամառվա միջօրեի շոգին, փողոցում, պատի ստվերին պառկած էր ծերունի մի դերվիշ: Ցնցոտիների մեջ դերվիշը պառկել էր մայթի լայնքին , նվաղուն աչքերը կիսափակ: Քաղաքապետ իշխանը՝ հպարտ ու վես , հագած ճոխ ու զարդարուն , գալիս էր դանդաղ քայլերով , շրջապատված շքախմբով: Փողոցում մարդիկ ոտքի էին կանգնում,կպչում պատերին և խոնարհ գլուխ տալիս անցնող …

Continue reading Այդ ոչինչը ես եմ

ԱՐՋՆ ՈԻ ՕՁԸ

Ինչպես եղավ, որ մի անգամԱրջն ու օձը դարձան ընկեր,Ընկեր դարձան ու բարեկամ:-Մեկըս քնի,Մեկըս հսկե,Իրար շահենք,Իրար պահենք,Ընկերովի կյանք վայելենք:Այսպես ասին, եր երդվեցին,Իրար ազնիվ խոսք տըվեցինՕձը՝ արջին, արջը՝ օձին:Անցավ այս կերպ մի ժամանակ:Եվ շարունակԵրկու ընկեր սիրով, սրտովՆստան-ելան ու քուն մտանԿարգով, հերթով:Սակայն օձի սողքը բեկբեկԴուր չէր գալիս արջին երբեք:Օրվա մեկը արջը ժայռինԹիկն էր տվել արևկողի,Հանկարծ օձը` ոլոր-մոլորԵկավ, ասես, …

Continue reading ԱՐՋՆ ՈԻ ՕՁԸ